Chrzest to rytuał obecny w obrębie rzeczywistości religijnej od tysiącleci. Jego celem jest oczyszczenie i obmycie z grzechu pierworodnego, a także przyjęcie wiary i zjednoczenie z Kościołem. W zależności od wyznania praktykowany jest w różnej formie, np. poprzez zanurzenie czy pokropienie wodą święconą, a także na osobach w różnym wieku. W Kościele katolickim chrzci się przede wszystkim niemowlęta (ale także osoby starsze, nawrócone i wyrażające chęć przynależenia do KK), w innych grupach wyznaniowych, np. u baptystów czy chrześcijan ewangelicznych chrztu dostąpić mogą wyłącznie osoby dorosłe, które są świadome swojej decyzji.
Chrzest to w katolicyzmie sakrament inicjacji i ponownych narodzin. Przyjęcie chrztu oznacza, że człowiek staje się chrześcijaninem i może przyjmować inne sakramenty. Obrzęd udzielany jest przez polanie głowy wodą i wypowiedzenie słów: Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. W przypadku zagrożenia życia wystarczy, aby uczyniła to jakakolwiek osoba, nawet niewierząca, ale zwykle chrzest jest udzielany przez księdza podczas niedzielnej Mszy i obejmuje także wyznanie wiary przez obecnych, namaszczenie głowy katechumena krzyżmem świętym, włożenie białej szaty, wręczenie zapalonej świecy ojcu lub ojcu chrzestnemu i inne obrzędy. Tradycyjnie z obrzędem chrztu wiąże się nadanie imienia. Przynajmniej jedno z imion nadawanych swojemu dziecku winno być imieniem jakiegoś świętego lub błogosławionego, aby miało ono swojego patrona i orędownika u Boga. Kościół chrzci dzieci, jeżeli rodzice zobowiązują się wychowywać je w wierze katolickiej (jeżeli będzie to niemożliwe ten obowiązek spada na rodziców chrzestnych).